Sensörler farklı şekillerde monte edilebilir. Sensörün bant genişliği, monte edilme şekline karşı özellikle hassastır. İvmeölçerin ölçüm noktasına monte edilme yöntemi, pratik titreşim ölçümlerinden doğru sonuçlar elde etmede en kritik faktörlerden biridir. Özensiz montaj, monte edilen rezonans frekansında bir azalmaya neden olur ve bu da ivmeölçerin kullanışlı frekans aralığını ciddi şekilde sınırlayabilir.
- Vidalama – test numunesine bir delik açmak ve sensörü bir vidayla yüzeye sabitlemek en iyisidir. Bu, herhangi bir sensör özelliğini etkilememektedir. Bu her zaman mümkün olmayabilir. Örneğin, yepyeni bir uçak kanadı prototipine delik delmek sorun oluşturacaktır.
- Yapıştırıcı – Bant genişliğini çok fazla etkilemeyen bir diğer montaj türü ise yapıştırıcı ile yapıştırmak veya balmumu (sıcaklık aralığı sınırlıdır).
- Mıknatıs – makine tanılama için çok yaygın olarak kullanılan bir montaj tekniği, sensörü bir mıknatıs üzerine monte etmektir. Bu yine de iyi bir bant genişliği üretecektir, ancak elbette yüzey ferromanyetik olmalıdır (alüminyum veya plastik değil). Montaj klipsini kullanabileceğimiz sensörlerde, montaj klipsini ön tarafa yapıştırılabilir ve ardından sensörün kendisi takılabilir.
- “Hızlı ve basit” bir çözüm de sensörü bir çubuk üzerinde elle tutmaktır. Bu, ulaşılması zor bazı yerler için yararlıdır, ancak bant genişliği 1-2 kHz’ye düşecektir.
İvmeölçer, istenen ölçüm yönünün ana hassasiyet ekseniyle çakışacak şekilde monte edilmelidir. İvmeölçerler ayrıca enine yöndeki titreşimlere karşı da biraz hassastır, ancak bu genellikle göz ardı edilebilir çünkü enine hassasiyet genellikle ana eksen hassasiyetinin %1’inden azdır.
Aşağıdaki grafik, farklı montaj yöntemlerinden kaynaklanan bant genişliği azalmasını göstermektedir:
Şekil 1. Farklı Montaj Yöntemlerinden Kaynaklanan Bant Genişliği Azalmasını Gösteren Bir Grafik